Bir melodi vuruldu gönlüme...
Dumanla baş başa kaldım,
sayfalarım kara bir gece.. Yeşilimi verseler,
bide yanında sen olsan keşke..
Arkanı dönüp giderken sen!
Diyemedim...
Bir alaturka sessizliği kaplarsa içimi, azgın deniz misali, kayalara çarpan dalgalar gibi duyacaksın sesimi... Yağmur damlalarının çatıya sert düşmesi, iste o ses gibi!
İçimdeki o çığlığa kulak vereceksinki, en acı intikamın sessiz ateşini sen tadacaksın.
Misaller zincirine vurulmuş şiirimde sen! İntikam ateşinde dövülmüş kılıca çarpacaksın. Hayat denizinde, hayal gemime çarpan dalgalarla ben uğraşırken, sen! Hayat tiyatrosundaki kader piyesinde baş rolunü kaptıracaksın. Elinden şekeri alınmış çocuklar gibi, mosmor gözlerinle kinlice bana çatacaksın. Amma...
İs işten geçti sözümle sen! Bu sefer hayata küsmenin ilk, kader dansının son müziğini duyacaksın
Kalbimde bir sonbahar uğultusu...
Dökülen her yaprak,
hissetmekmiş onsuzluğu...
Çocuksu gülüşlerinde buldum ruhumu,
daldım derinlere...
Kuruttum, gül misali yokluğunu...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!