...Yasımı Tutuver! .. Şiiri - İsa Yılmaz

siyah bir gül kopar kalp ağacından
beyaz kefenimin üzerine koyuver
hadi ağlama ardımdan
üzme beni ebedi yolculuklara giderken
bir avuç mutluluk al aşk denizinden
hadi sil gözyaşlarını, gülüver

mezarımı başkaları kazsın
sen uzak dur çukurlar açılırken
gökteki neşeli bulutları seyrediver

bakarsan gidişime üzülürsün sonra
kıyamam sana, dayanamaz dirilirim belki de
karşı gelmiş olurum ilahi kudrete
cennette olamam sonsuza dek senle
kefenim mezara indirilince
bir avuç toprak at sadece
senden istediğim son şeyse
mezarlıktan çıkmadan önce
beni bir kez sevdiğini söyleyiver

sonra kulağını aç da rüzgarları dinleyiver
duydukların seni nefessiz bırakırlarsa eğer
dudaklarını aç ve derin bir nefes alıver
aşkımın büyüsü kalbine vardığında
tüm ruhunun kapılarını kilitleyiver

her zaman seni izlediğimi unutma
azize meryem’in tülbentinden biraz kopar da
dokunma sakın benden gayri kimselere
beni kıskanç mezarlar içinde acılara salma
seni kıyamete kadar bekleyeceğimi bil de
aşkımın yasını sonsuza dek tutuver…