Yaşım Çaresizlik Şiiri - Mehmet Kızılırmak

Kadim bir yarayı dost bırakan anılarım,
Gölgeliklere sinmiş bu amansızlık.
Geçiyor zaman beyhude yörüngesinde, beklerim,
Beklerim vakte ulaşmadan uçanları, yaşım çaresizlik.

Benle birlikte büyür çoğu şey,
Kesik yaramın son çaresi, kabuğu.
Burası başka kalaba, bense yıllardır tenhadayım,
Gelemem ışığa, gözlerim kamaşır.

Çekip gidebilecek kadar cesur olamadım hiç,
Aklım hep kurma kollu bir oyuncak misali.
Nedendir anlamam, geceleri başka özlerim,
Ne sopasında pamuk şeker kalır, ne ucunda dilim.

Ah! Şimdi soyunup arınmak vardı kötünün kisvesini,
Kaskatı kesilmiş şu hevesi çıkarıp koymalıydı vitrine.
Lakin yorgun ve bitap düşmüşlerin dünyası, burada,
Nicedir yaşarım, yaşım çaresizlik.