Yaseminler de Solarmış...

İlkbaharda hayata gelir,
Sonbaharda ise göçüp gidersin.
Zamani belli bir ayrılık,
Fakat hüzün dolu ve isyankarca.
Bizimkisi de böyle bir şeydi,
Mevsimlik sevgiler gibi yani.

Sonbahara bir kala göçüp gittin,
Zamansız bir ayrılık gibi.
Beklenilmedik bir sonbaharda,
Hüzün dolu ve isyankar buldum kendimi.
İsyanlarım nefrete dönüştü,
Hakkını arayan bir mahkum gibi.

Yaseminler solunca, kararırlar.
Sonrada iğrenç bir koku gelir, bok gibi.
İşte senin sevgin de böyleymiş,
Bok gibi yani.

Seninkisi zamansız bir sonbahardı,
Tüm doğaya ihanet eder gibi.
Bir başka ilkbaharda yine gelirsin,
Tüm güzelliklere meydan okur gibi.
Fakat ben yokum artık, uzaklardayım.
İlkbaharda senin gibi mevsimlik değil,
Ömürlük bir sevgi açmak için umutlardayım.

Yaseminler de solarmış,
Herbir başlangıcın bir sonu gibi.
Bizim başlangıcımız son bulmayacaktı,
Ömür boyu süren bir bahar gibi.
Bu arzumuz dillerde şarki olmuştu,
Aşkımızı tüm aleme haykırır gibi.
Fakat herbir başlangıcın bir sonu olduğu gibi,
Anladımki, Yaseminler de solarmiş...

(20.07.2008)