Yasemine Sitem Şiiri - Faruk Nafiz Şahbaz

Ben seni soğuk bir kış sabahı tanıdım
Kaybettiğimde bahardı
Bahara inat yağmur yağıyordu
Sana olan aşkıma gökler ağlıyordu
Ve sen gittin Yasemin, bir veda bile etmeden
Umutlarımı, hayallerimi de alıp gittin
Yüreğime bulgur bulgur hüzünler ektin
Karanlıkların gözü aydın
Karlı dağları sensiz
Sevda türkülerini sevgisiz bıraktın
En kötüsü yüreğimi yaktın

Ah! gitmeseydin
Türküler seni söyleyecekti yüreğimde
Destanlar yazacaktım sevgine
Gönül tarlama güller dikecektim
Asla ölmeyecektin, ama gittin
Ah! gitmeseydin
Gülümsemesini öğrenecektim,
Karamsar olmayacaktım
İnsanlara mutluluk aşılayacaktım
Hiç hayal kurmayacaktım
Geceler uykumu alıp götürmeyecekti
Tükenmeyecekti umutlarım
Saçının her telinde güneşler doğacaktı
İsmin yeryüzünde aşkın diğer adı olacaktı
Ama gittin, sana gitme bile diyemedim

Hani o gidişin vardı ya
Her şeyi bırakarak arkanda
Öylece kaldı aklımda
Yıllar geçti unutamadım hala
Ve gözlerin kaldı aklımda
Bir de o masum bakışların
Hani o gidişin vardı ya
Ağlattın beni, küstürdün hayata
Artık,sevmem bir daha
Umutlarım yitik, yarınlar boş
Ve her şey seninle yıkılıp gitti

Andım olsun seni,
Ve çocuk gözlerini unutmayacağım
Yüzündeki masumiyeti
Tüm zamanlarda arayacağım
Tüm şehirlere ve tüm insanlara
Hep seni yazacağım

(27 Mayıs 2001....Ankara)