Yasemin Sokak Şiiri - Murat Tuğci

Aklım bana yine neler söylüyor
Dinliyorum bütün sesleri öteleyerek
Yarıp geçiyorum onca gürültüyü
Yaklaşıyorum aklıma
En öndeyim bekliyorum
Ne diyecekti acaba?
Başlıyor, uğultular arkada
Ben aklımın yanı başında
Bildik öğütler yine, diyor ki görürler
Görürlerse keserler çiçeğini
Fırlatır da atarlar bir meydana
Ya da çiğnenmeye alışkın
Kaldırımlara, Yasemin Sokağı' nın kaldırımlarına
O yüzden diyormuş ki vazgeç
Vazgeç de bitsin bu sızın
Üzerine yenileri sızlamasın
Ne de olsa alışkınsın, hayal değil mi
Bunun da peşini bırakırsın
Ne de olsa alışkınsın
Dinliyorum öylece...
Kollarımı kavuşturdum dinliyorum
Bir an hissediyorum
Bir el değiyor arkamdan gözlerime
Bil bakalım kimim demeden
Yüzümü çeviriyor, dinleme onu diyor dinleme
Çekiştiriyor beni götürüyor
Aynı sokağın az ötesine
Yasemin sokağı evlerinden birine
Bak diyor işte çiçekler
Hepsi yerinde neşe içinde
Yerli yerinde iyi bak
Bırak gel, dinleme onu ne olur
Gel yanıma sarıl bana
Bırak kendini kokuma
Gerçekten, inan gerçekten gitmeyeceğim
Bu kez seni alışkanlıklarına
Yem etmeyeceğim!
Yasemin sokağında seninle
Sadece senin elinde gezeceğim
Günü geldiğinde sessizce
Tüm kokumla sana sineceğim
Senin elinde öleceğim
Ne bir meydanda
Ne de yalancıların çiğnediği
Acımasızlık harcından kotarılmış kaldırımlarda…
Sadece senin yüreğinde
Sarı sayfalar içinde
Sessizce, ölesiye
Kuruyup gideceğim!