Yasemin kokusu Şiiri - Meryem Keskin

Bu sabahta.her sabah olduğu gibi.
Erken kalkmış sın:
Bahçende güllerinle konuşuyorsun belli ki:
Ne söylüyorsun onlara bilmiyorum:
Yüzündeki tebessüme bakılırsa:
Sen onları. çok seviyorsun :
Onlarda benim gibi seni özlüyor:

Ben her sabah saatimi sana kuruyorum:
Yelkovanla akrep sende birleşiyor:
O güllerin dikenleri eline battikca:
Ben kanıyorum avuçlarımda:
Sen onlara şarkı söylerken:
Ben küçük mısralar serpiştiriyirum.
Satır aralarına:
Sayısız mektup yazdım sana:
Aşkımı. hasretimi , özlemimi anlattım:
Seni nasıl sevdiğimi anlattım:

Dün bir mektup daha verdim postaya:
Ben korkağın tekiyim sevgilim:
Yine cesaret edemedim, kimliğimi aciklamaya:
Aşkım, saçlarım olamasada:
Mektubum şu an parmaklarının arasında:
Özenle açtın zarfı:
Bir damla Yasemin kokusu sürüyorum:
Yazdığım her mektubun, satır başına:
Yine derin bir nefes aldin, zarf açılınca:
Sen nefes aldin, ben soluksuz kaldım:

Sen mektubumu okurken :
Ben seni seyrediyordum:
Dönüp bir kez bile bakmadığın:
Karşı evin balkonundan:
Yırtıp atmiyorsun mektuplarimi:
Okuyup özenle katlayıp ceketinin cebine.
Koyuyorsun ya, tam kalbinin üzerine:
Şimdilik buda yetiyor bana:

Bu aşkın sonu ne olur bilmiyorum:
Ama umutla bekliyorum:
Bir gün sen beni bulacaksın, yasemin,kokusunda:
Ben o güne kadar bekleyeceğim:
Yüzüme çizgiler, saçlarıma aklar dolsa bile :
Bir gün postacı kapını çalmaz sa:
Bilki ben yokum artık,
Karşı evin alkonunda:
Yasemin kokuları içinde son kez geçeceğim:
Evinin olduğu sokaktan:
Son kez:
Yalnız Yasemin kokusu kalacak sana :
Birde kimliksiz mektuplar: