YASEMİN KOKULU ŞİİR
“Küçük sözlerle
Büyük aşkları anlatabilmek sanatı”
Demişti
Şiiri için.
Ve eklemişti;
“İnsanın sınırı insanla geziyor
Kendi sınırı içinde insan
En çok kendini eziyor”
Ağlamalarımı tepip
Gözlerimin içine,
Mendil sallayacağım
Gelemeden gidişine
Küfürler savurup sınırın çeperine
İsyansız ezilişimle.
Takılıp tutunacağım
Şairin dizesine.
Yaydan çıkan okları uçarken yakalayıp
O yayı kıracağım.
Çaresi yok
Bu sınırı ben de savunacağım.
Yasemin kokulu çaresizliğimle
Örtüneceğim perde perde.
Çam ağaçları gibi olacağım hep
Yemyeşil…
Köklerim toprağımda
Ve gene çam ağaçları gibi dokunulmazlığımı
Yapış yapış reçinelerle haykıracağım
Tenime uzanan ellere.
En çok ben döküleceğim
Yaprak dökmeyen iğne yapraklılar sınıfından sayılıp
Gizli dökülüşümün üstüne
Yeni bir dikencikle
Örtüler yapacak
Kendi doruğumda yaşayacağım.
Sorana sormayana
Yasemin kokulu çam ağacından
Aykırılık sunacağım.
Kayıt Tarihi : 14.11.2007 14:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgi ve saygılarımla
Aydan Külüce
Kendi sınırı içinde insan
En çok kendini eziyor”
Bir kısır döngü , iç hesaplaşmalarından kurtulamaması insanın.
Şiirinizde bu sınırların kapılarının aralanması ile dışarıya atılan adımlar ve içeriye dolan kokular, belki yeni hayatlar, yeni bakışlar gibi ..
Kutluyorum sayın Polat çok güzeldi .
TÜM YORUMLAR (3)