Bir pazıldık biz
Oldukça görkemli
Kaybolunca parçalar
Delik deşik oldu tablo
Tüm anlamını yitirdi
Camı çerçevesi kırık
Terkedilmiş viran evler gibi…
Hani olmaz ya
Bulunup konuverse yerine
Tamamlanır mı resim
Sahi…Olur mu eskisi gibi?...
**
Ya da sayfaları kayıp bir kitaptık
Kopan sayfalar gelmez ki geri…
Herkes
Okurken doldurur boş yerleri kendince
Her biri bir başka güzeldir belki
Fakat asla benzemez gerçeğine
Çünkü her yürek kendi şarkısını söyler
Kimi pop, kimi klasik, kimi fantezi
Kişiye özeldir rengi, deseni
Kimisi mor, kimisi mavi
Kimi de puantiyeli
Her yürekte gizlenen
Kendi hikâyesi…
Yasemin kokulu bir şarkıydı bizimki
Çiçekleri soldu
Ve bitti…
Naime Özeren
Kayıt Tarihi : 15.1.2020 16:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Naime Özeren](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/01/15/yasemin-kokulu-bir-sarki.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!