Yasemin (Hikaye) *6* Şiiri - Filiz Kayan

Kahvaltıdan sonra birlikte dolaşmaya sahile inmişti iki eski arkadaş.Biraz yürüdükten sonra mütevazı bir çay bahçesinde oturdular.
-Neden bana söylemedin?
-Neyi?
-Dün evlilik yıl dönümüz olduğunu.
-Neyin yıl dönümü.Evlilik mi kalmış ortada.O, gitti.Beni bir başıma bırakıp bu koca dünyada,gitti, gitti! …
-Bu kadar çok mu sevdin onu?
-Bilmiyorum.Aslında ona öyle çok alışmıştım ki…
-Sevdin mi?
-Bilmiyorum dedim ya.
-Özür dilerim amacım seni üzmek değildi.
-Tamam o zaman konuyu değiştirelim
-Konuşmazsan,kaçarsan başa çıkamazsın.Öteki mesele de bu yüzden bu kadar takılı kaldı beyninde.Sen sorunlardan kaçtıkça sorunların seni kovaladı.Üzerine git ki onlar senden kaçsın.Konuşmaktan korkma Yasemin.Ağla bağır çağır haykır ama susma!
-Ne söylememi istiyorsun.Hayatımı bir hayvan yüzünden yaşayamadığımı duymak hoşuna mı gidecek.Benim ilk öpücüğüm bir sapıkla oldu.Bu mu yani.Ne duymak istiyorsun..Ben kocamla sevişemedim bile..sonra kısık bir sesle:
-O bana elini bile sürmedi,Mustafa, dedi.
Mustafa Yasemin’in bu hezeyanı karşısında donup kalmıştı.Bir süre sessiz kaldılar.Mustafa’nın çalan telefonu sessizliği bozdu.
-Tamam bir saate kadar oradayım Adnan.Tamam, şu an bir görüşmem var bitsin gelirim.
-İş yerinden mi arıyorlar.Sen istersen gidebilirsin ben biraz daha hava almak istiyorum.Bir çay daha içer öyle kalkarım.
Mustafa hiç üstelemeden kalktı.
-Peki akşam görüşürüz.Kendine dikkat et.
Yasemin,Mustafa’nın bu durgun kalkışında bir tuhaflık olduğunu hissetmişti.Ancak sormaya çekinmişti. Çok mu sert davrandım acaba dedi kendi kendine.Neyse akşam alırım gönlünü…
Akşam olmuş sofra kurulmuştu.Ancak Mustafa’dan hala bir ses çıkmamıştı.
-Kızım hele arayıver şu çocuğu.Kaybolmasın koca şehir burası
-Babacım çocuk mu Mustafa,ne kaybolması.,,
Aslında o da merak etmiş ama belli etmiyordu evdekilere
-Aradı mı geç geleceğim diye?
-Yok babacığım.Heh çalıyor telefonu.Alo Mustafa neredesin seni bekliyoruz.Babam da merak etti.Yemek yemek için seni bekliyoruz.
-Özür dilerim farkında değildim saatin.Siz yeyin..
-Mustafa bir şey mi oldu sesin tuhaf geliyor
-Yok…bir şey yok.Bir iki saate kadar gelirim ben.Haydi görüşürüz.
Mustafa dediği gibi yaklaşık iki saat sonra gelmişti eve.Salonda uyuklayan Haluk Bey ve Safiye Hanım’a usulen selam verdikten sonra odasına girdi.Yasemin de ardından.
-Nerede kaldın.Merak etti babam
-Ben sapık değilim Yasemin…Ben ….sapık ….değilim!
-Ne?
-Duydun işte
-Duydum ama anlamadım!
-Ben sapık de-ği-lim dedim
-İyi de sana sapık diyen mi var
-Evet var.Sen dedin
-Ben mi? Ne zaman dedim? .Sanırım benim hastalık bulaşıcı olmaya başladı.Baksana sen de saçmalamaya başladın.Ben sana sapık falan demedim.Sen benim dostumsun.
-Dedin
-Demedim
-Dedin! ! !
-Demedim! Ne zaman dedim ya!
-Bu sabah.Çay bahçesinde.
-Ne.Çay bahçesinde mi
-Evet.’’Benim ilk öpücüğüm bir sapıkla oldu’’ dedin ya.
Yasemin konuşmaları kafasında toparlamaya çalıştıkça aklı daha da karışmaya başlamıştı.İlk öpüşü,o adam,Hem Mustafa neden bunu üzerine alındı? Sorular kafasına dönüp durmaya başlamıştı.Yasemin belki de hayatının gerçek dönüm noktasını az sonra duyacağı şok itiraflarla yaşayacaktı…..

25Kasım.2008

Filiz Kayan
Kayıt Tarihi : 27.11.2008 16:58:00