Sabah ilk ışıklarını perdeden içeri süzdürürken genç çift o sabah güne farklı uyanmışlardı.Doğan,günaydın deyip Yasemin’e gülümsedi.Bu gülümseyiş her zamankinden farklıydı, her ikisi içinde..
Genç adam hazırlanmış evden çıkmıştı. Bu arada Yasemin geceden kalma bitkinliğiyle evin içinde geziniyordu.Ama içinde garip bir huzur vardı.hafta sonu için planlar yapıp kendi kendine konuşuyordu. Bu tek kişilik sohbetini çalan telefonun sesi kesti.Arayan Mustafa’ydı.Evet hala sık sık görüşüyorlardı, telefonla da olsa…, Ne yazık ki işlerinin yoğunluğu nedeniyle düğüne gelememiş,dolayısıyla neredeyse dört aydır görüşememişlerdi.Anlatacak çok şey vardı. Bir Mustafa bir Yasemin heyecanla anlatıyordu yaşadıklarını.
Konu hafta sonu gitmeyi planladıkları gecikmiş balayına geldiğinde konuşmalar gülüşmelere dönmüştü, Mustafa,
-Eee anlat bakalım nasıl gidiyor evlilik? diye sormuş Yasemin bu soru karşısında birden susmuştu.
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
