Ailesi, Yasemin’in bu olayin etkisini görecegi psikolojik desteklerle asabilecegini düsünse de o, bazi geceler gördügü kabuslarla aslinda hayatina ne kadar da isledigini biliyordu bunun. Ama onlari üzmemek için belli etmiyordu.Zaten sirf bu sebeple, olaydan birkaç gün sonra dogdugu o sirin mahalleden bile tasinmislardi.Belli ki babasi çevresinde ona yasadiklarini hatirlatacak hiçbir sey istemiyordu..Iste minicik Yasemin için bir yikim daha...Bu yasadiklari neyin bedeliydi. Ne yapmisti bunlari hak edecek.Onun simdiye kadar ögrendigi sey, yapilan hatalar bedel ödetirdi insana,cezalar bu yüzdendi, ama o hata yapmamisti ki.Tek suçu kendini savunamayacak kadar masum olmasiydi aslinda.Evet Mustafa da yoktu simdi.En iyi oyun arkadasi.Oysa ki onlar birlikte büyüyüp okula birlikte gitmek için birbirlerine söz bile vermislerdi…..
Günler haftalari onlar aylari kovaliyordu. Yasemin,kendince, çevresine çizdigi koruyucu çemberle büyüyordu.Aslinda öyle hayat doluydu ki, ama nedense yanina birisi biraz fazla yaklassa birinin nefesini ne zaman yakininda yüzünde biraz fazla hissetse geriliyor,bulundugu ortami terk ediyordu. Onun bu anlam verilemeyen davranislari çevresinde garip biri oldugunu düsündürüyordu.Oysa hala kulaklarinda o hayvani soluyus, dudaklarinda zonklama ve bedeninde o hirpalanma vardi Yasemin’in.
Pasif bir arkadas çevresi ve oldukça basarili bir okul hayati vardi simdi genç kizin.Gün geçtikçe daha da güzellesiyordu.Yasitlari flört etmeye baslamisti.O ise hep bir kösede,yalniz, masum, içindeki o küçücük kizi teskin etmeye çabaliyordu.Bazi geceler rüzgar, bazi günler nefes kesen ayaz ve bazen de hafta sonlari gittigi yüzme dersleri …Hepsinde o adami, yüzünü, sesini, nefesini görüyordu.Bazen nefessiz kaliyor, kapali ortamlarda duramiyor dursa da pencere kenarinda oturuyordu
Tek gerçek dostu hala mektuplarla görüstügü Mustafa’ydi.Okula baslayana kadar irtibat kurup görüsememislerdi ama Mustafa okumayi söktügü ilk sonbahar ona mektup yollayarak kaldiklari yerden devam ettirmisti bu dostlugu.Yasemin ilk yil bu mektuplari tek basina okuyamasa da, bir sonraki sene artik cevap bile yazmaya baslayacakti.
Ve tabi ki Dogan vardi bir de hayatinda simdi.O da en az Yasemin kadar içine kapanik sessiz bir gençti.Mustafa kadar iyi anlasmasalar da onun, yaninda oldugunu bilmek Yasemin’e iyi geliyordu.Altinci siniftan beri ayni sinifta okuyorlardi. Dogan Yasemin’deki hassasliga her zaman saygi duymustu.Belli ki ondan çok hoslaniyordu ama bir türlü açilamamisti ona. Sirf ona yakin olabilmek için üniversitede bile ayni bölümü yazmisti.Içindeki duygudan emin, yillarca onun bir adim ötesinde var ile yok arasi kendini hissettirmeden durdu.Ta ki mezuniyet gecesine kadar ….
Genç kiz, ilk defa makyaj yapmisti o aksam.Her zamankinden daha da güzel olmustu.Simdi etrafinda ona bakan pek çok göz vardi.Özellikle erkek arkadaslarinin ona ilgiyle bakisi Dogan’i çildirtmisti.Aslinda iyi de olmus,bu durum bütün cesaretini toplayarak ona açilmasina vesile olmustu.Yasemin ise hiç beklemedigi bu teklif karsisinda sessiz kalmisti.Aslinda Dogan’a karsi bir seyler hissediyordu ama bu ask miydi? .Her zaman yaninda olmasi belki ona ‘’hayir ‘’ demesine mani olmustu.Reddedilmenin etkisiyle onu yalniz birakacagini düsünmüstü belki de.Öyle ya simdiye kadar ona hiçbir karsilik beklemeden sevgisini, dostlugunu vermisti Dogan.Tek basina kalmaktan çok korkuyordu Yasemin
Iki genç te oldukça parlak ögrencilerdi.Ögretmenleri mezuniyet sonrasi da onlari yalniz birakmamis is hayatina girmelerinde oldukça yardimci olmuslardi.Evet simdi Dogan’in bir isi de vardi.Yasemin ise gelen tekliflere çok ta sicak bakmiyordu.Yeni ortamlara girmek onun için hep itici olmustu.Yaninda Dogan da yoktu üstelik.Bir süre evde kafasini dinlemeye karar vermisti.
Dogan, Yasemin’in sessiz kalislarindan cesaret alarak simdi aralarindaki bu durumu ailesine açmisti.Zaten Yasemin’i yakindan taniyan ailesi Dogan’in bu kararina çok sevinmisler iki genç için birlikte gelecek planlari hazirlamaya baslamislardi.
Artik durumdan her iki aile de haberdar edilmis dügün hazirliklarina baslanmisti. Oysa ki Yasemin ve Dogan daha el ele bile tutusmamislardi.Bu duruma Dogan her defasinda saygi göstermis, zamanla düzelecegini ümit ediyordu.
Aslinda her sey gittikçe daha da zorlasiyordu Yasemin için.Bogazini sikan gizli eller bu siralar her gece ugrar olmustu yatagina.O sinsi nefes ensesine simdi daha bir yaklasmisti.
Yasemin bazi günler cesaretini toplayip Dogan’a yaklasmayi deniyordu ancak o an elektrik çarparcasina bütün vücudu sarsiliyor,geri çekiliyordu. Bu duruma Dogan da sasiyordu ama ne Yasemin bir açiklama yapiyor ne de Dogan bir açiklama bekliyordu. Belki onu kaybetmekten korkmayip Yasemin’e davranislarinin açiklamasini sorsaydi belki ileride yasanacak pek çok sey önlenmis olacakti..
25.Kasim.2008
Filiz KayanKayıt Tarihi : 27.11.2008 15:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yasemin'in hikayesi devam edecek...Meraklisina :-)) duyurulur.
