Arada bir hayallere dalıp gülümsüyorum,
Sonra bir üşüme geliyor;
Sen de böyle düşününce üşüyor musun?
İçinde ellerin, gözlerin, saçların olmayan
Yani sol yanımı eksikliği,
Sen gittiğinden beri
İçten bir kez bile gülümsemedim,
Bilmem kaç kez 365 gün geçti,
Tütün kokan odalarda
Bilmem kaç kez ismini sayıkladım,
Birşey kırılınca ses gelir ya o cisimden;
Kokun olmadan yaşamak;
Siyah beyaz bir dünyada yaşamak gibi
Hiç olmadın ki,
Varlığını öveyim...
Hafızamda yankılanan
Uzaklara gidiyorum,
Rüzgarda dağılan yalnızlığımı düzeltiyorum,
Beynimin tüm ücraları zaptedilmiş.
Ellerimi sıkıyorum var gücümle,
Avuçlarımdaki cam kırıkları;
Ben, yokluğun ve yalnızlık çok sıkı dost olduk.
Kimseyi almıyoruz aramıza.
El ele tutuşup yürüyoruz sokaklarda,
Onlar bana seni anlatıyor,
Ben ise hiç bilmediğim kokunu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!