Yasemin Şiiri - Doğukan Özdemir

Çiçeklerinin kuruyan dalları kesme Yasemin
Umut ol ona, yeniden açmasını bekle
Sabırla, gününü gün et
Açan her çiçek elbet büyür şevkle
Sen karanlığa mahkum bırakma kendini
Sabah yeniden güneş açacak
Düşün Yasemin, güneş yeniden doğacak
Senin için ümit yeniden var olacak
Zehir zemberek sular tatlı gelecek artık sana
Everestin tepesinde yiten bedenler dirilecek
Öyle bir aşk ki yüreğimde,bağlıyor hep beni sana
Dünya yok olsa da,  içimdeki aşk senin ruhunla ölecek
Kristalden daha şevkli, kristalden daha değerlisin
Sen maddiyat değil, ölümsüz bir bedensin
Çürümeye yüz tutamazsın, sen dirisin
Yasemin, yasemin... Sen benimsin.
Parlasın gökyüzünde istediği gibi yıldızlar
Meteor nasıl düşerse düşsün yeryüzüne
Dönüp bakmam bile neler oluyor diye
Gözüm,gözlerinden alamazken kendini Yasemin
Şelaler tüm gürültüsüyle akıyor, duyuyor musun?
Bu seslerin, bu ıssızlığın ortasında ikimiz varız
Sen yanımda, belinden uzanan güzel eteğinle
Karşımda dipdiri duruyorsun
Ben yine seni hayran gözlerle irdeliyorum
Doyamıyorum sana bakmaya, doymak da istemiyorum
Sen benim sevgimin doyumsuzluğu oldun Yasemin
Dirilsem yeniden bir bedenle
Ve Dünya yine böyle kalabalık olsa
Kim kimden, kim kimdir bilinmese
Ben yine seni severdim Yasemin
Taze telaşlar oluyor hâlâ içimde
Oysa kaç yıl oldu seni tanıyalı Yasemin
İnsanlar, sevgi gün geçtikçe biter derler
Yalan o sözler, yalan Yasemin...
Eğer bitmiş olsaydı sevgi,
Bu denli nasıl severdim seni?
Adının her bir harfini yüreğime nasıl mıh ederdim?
Yasemin,
Sen benim eksilmeyen yegane sevgimsin
Sen ümit ettiğim her güzelliğin sahibisin
Yasemin,
Yüreğimde ismin sonsuza dek kalacak,
Çürümeye yüz bile tutamayacak
Çünkü sahte sevgiler içinde çürütür bedeni
Oysa senin aşkın, senin sevgin ayakta tutuyor beni...
Ve hiç bitmeyecek bir sonsuzluk dairesi içinde
Bu şiirle selamlıyorum seni...