Yasemen.... Şiiri - Hayrettin Orak

Dün gibi hatırlıyorum,
Bir mahallenin çocuklarıydık, Yasemen..
Sen zengin bir aile kızı,
Ben ise yoksul, emekçi bir babanın oğlu,
Sen renga renk elbiseler giyinirken,
Ben yamalı pantolon ve lastik ayakkabılarlaydım,
Sen lüks arabalarla okula götürülürken,
Ben ekmek parası için boyacılık yapardım, Yasemen..
Hatırlarmısın bilmem,
Sen tatil günleri arkadaşlarınla oynarken,
Ben mahzun gözlerle ve içim çekerek kenardan seyrederdim,
Topunuz bana doğru gelirken,
Ben sevinçle topu alır sana getirirdim,
Sırf sana yaklaşmak kokunu alabilmek için,
Kışın sen pencereden kar yağışını seyrederken,
Ben evinizin karşısına geçer titrek ellerimle kardan adam yapardım,
Belki sende ona sevinir gelir benle oynarsın diye,
Onu gören annen kızardı,
Sana o sokak çocuğundan uzak dur derdi,
Seni çekip perdeyi kapatırdı,
Ben hüzünle gerisin geri eve dönerdim,
Sen zengin, üstü başı temiz bir ailedendin, ama,
Benim gibi yüreği temiz ana babaya sahip değildin,
Sen maddiat zengini bir aileden,
Ben ise yüreği sevgiyle dolu bir aileden,
Gerçekte benim zenginliğim, görülmezdi ama,
Genç yaşlara gelmiştik, Yasemen..
Sen üniversitede okurken,
Ben okul kapısına gelir simit satardım,
Sırf seni görebilmek için,
Belki olurda yanıma yaklaşıp benden simit alırsın diye,
Onuda zabıtalar engellerdi Yasemen..
Her gelişlerinde ben ekmeğimi kazandığım tezgahımı kutarmak,
Evde bir dilim ekmek bekleyen aileme ekmek götürebilmek için,
Tezgahımı kurtarmak için kaçardım Yasemen...
Bir kez olsun sana yaklaşamadım,
Yaklaştırılmadım...
Korkmadan sana gelip senle konuşup sesini duyamadım,
Sana gelip seni ne çok sevdiğimi diyemedim,
Şimdi doktor olmuşsun,
İnanırmısın, muayene ve ilaç almaya gücüm yetseydi,
Sırf sana gelebilmek,
Sesini duymak,
Kokunu alabilmek için,
Bir hasta olarak sana gelirdim, kolumu kanadımı kırarak,
Ama bende babam gibi emekçiyim Yasemen..
Oda bana engel duruyor önümde,
Sana gelemiyorum Yasemen...
Seni seviyorum diyemiyorum,
Ama şunu bilki,
Seni senden bile daha çok Seviyorum Yasemen........!

9.12.2004 / BATMAN