Yasemen Şiiri - Recep Talat Tunçelli

26 Mart '84
O gün,
Işıksız, tozlu paslı yüreğimde,
Bir pencere açıldı birden.
Önce bir ışık, sonra taze bahar kokusu,
Sanki yasemen.
Bir tüy gibi zarif beyaz bir yaprak düştü
Salına salına yüreğime,
İşledi ruhumun her köşesine,
Sindi kokusu ciğerimin ta içine.
Sarsıldı derinden tüm hücrelerim,tüm benliğim,
Sanma ki bu ses gök gürültüsü,hayır,bu ses yüreğim.
Nisan yağmurlarıyla değil,
Mutluluk gözyaşlarımla suladım ben onu,
Büyüdü şimdi o büyüdü dallandı budaklandı
Çiçek açtı içimde bir ulu ağaç oldu..
Kökleri yüreğimde, dalları damarlarım,
O benim herşeyim, o benim canım cananım.
İki de çiçeğimiz var şimdi biri gül diğeri zambak,
Büyüdüler gölgesinde bu güzel ağacın,
Nasılda çabuk geçti değilmi, yıllar yıllar gördünmü işte bak.
Artık içimde kökleri derin bir ağaç var,
Biliyorum ağacın içinde de ben
Burnumda hala taze bahar kokusu
Nefesimde hala yasemen...

(20 Nisan Tiflis)