Yaşayıştır Duyulan Şiiri - Tuba Gürdere

Bir yazıyla oluşan sessiz bir anlatım gibi,
Duyumsadığın bir varoluştadır yaşamak.
Yaşamak bir o kadar görüntü ,
Gördüğünden önce duyduğun bir varoluş anlamı.

Anladığında anlamlaşırsın.
Bildiğin bir örtüdür düşünceler.
Düşünürken bürünürsün,örtündüğün tenin üşür.
Bir esinti düşer, bir işaret, bir giz.
Sessiz anlatımda oluşan aşk büyür.

Sessizlik, ses olur esintinin düşündürdüğü.
Bir yazı ile yaşanan ,göz ile konuşandır sözün
Kalemin gözyaşıyla buluştuğunda anlarsın
Bir cümlenin içinden içine dokunurken yansırsın.

Yazılırken hayat, okunurken yaşamaktır özün.
Bir cümlenin içinden dokunurken kendine susarsın.
Kitap gibi sonsuzluğun ruhudur içinden dokunduğun.
Kalbimiz kendinden kendine bir yaprak bin duyuş.

Bir rüzgar eser , bir düşünce değişir.
Bir iklim açar, görünür bir duyuş sarar.
Okuduğun kendinden bir anlatıma gerçeklik yansır.
Yazılar belirir zaman içinde b/aşka belirendir.

Gerçeklik değişir, bir düşünce eser.
Serindir içinde duyuşun rüzgar aşkla susar.
Bir iklim kapanır.
Duyulur derin bir görüşten ulaşılandır sesin.

Yazgıdır gerçeğe ulaşılacak bir ömür yaşanır.
Yaşanılacak bir cümlenin içinden anlamdır bakışın.
Çok sesli imlalar vardır kalbinde çok sessiz.
Ses, sessiz kaldıkça tüm duyuşlara sesleşir.

Sessizlik serzeniştir içine dokunan.
Ses dinler, düşünce değişir.
Rüzgar seslenir, sesler birleşir.
Bir iklim, bir ilk olmaya yeniden yenilenir.

Bir mühürdür kalbe yansıyan mürekkep ve gecedir şiir.
Bazen bir aydınlıktır aydınlığı mühürdür kalbinle duyduğun.
Duyulur içinden süzülen tek damla varlığın s/imgesidir.
Gerçekliği yaşarsın kendinden ötedir sonsuzluğun.
Bakışının içinden binlerce akış yaşayıştır duyulan.