Yüzünün her yerin de kendimi bulmuş olmanın harikuladeligini yaşadım.
Seviyorum bu yaşayışı,
Seni sevdiğim gibi.
Kendimle tanıştım ,sen de.
Üzülemiyorum üzüldükleri çoğu şeylere.
Keder almazım ben .
Kendini ifade ede bilme cennetin de
Ne inkârdayım
Ne kaçmakta
Ne de korkmakta .
Tüm kabullenişlerin kabulüyle
Seviyorum seni.
Varlığının her zerresinde yıkadım
Arıttım beni .
Üzülemiyorum üzüldükleri çoğu şeylere.
Ne bir keşke zehri
Ne de bir pişmanlık illeti ,
Severkene seni ,
Açıyor içim de tüm teşekkürlerin güneşi.
Yüzünün her yerin de kendimi bulmuş olmanın harikuladeligini yaşıyorum.
Seviyorum seni.
Zeynep Beşen
Kayıt Tarihi : 27.11.2019 02:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Zaman dışı bir yoruma denk gelmişimdir.
![Zeynep Beşen](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/11/27/yasayis-15.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!