Yaşayış Şiiri - Efe Can Doğan

Çocukça bakışlarında son buluyor
Kalpleri buruk insanların mutsuzluğu
Ve su damlası gibi pırıl pırılsın
Nereden bakarsak bakalım
Yağan yağmuru sen yağdırıyorsun sanki
Sırılsıklam olmak hiç bu kadar güzel olmamıştı
Daha öncelerinde
Gökkuşağı oluyorsun
Heryerden görülüyor
Tüm çocukların işaret parmaklarındasın
Seni orijin noktam alıyorum artık
Hayata başlangıç noktam
Yeni bir yenilik açıyorum seninle
Yeni bir yaşayış başlıyor
Ve artık suspus olmak için hiç bir sebep kalmıyor
Yerli yersiz konuşmak adetim oluyor
Ve sayısızca seni seviyorumlar dökülüyor ağzımdan
Sen evrendeki en parlak yıldıza dönüşmüşken
Ben gezegenlikten men edilmiş pluton oluyorum
Nedenini bilmiyorum
Kremler senin teninde daha bi güzel kokmaya başlıyor
Ne büyük bi şans üstüne ne koysan yakışıyor
Bu yüzdendir ki ben hiç çöplüklerden çıkamaz oluyorum
Çok hassas olduğumu söylüyorum yalanda değil aslında
Kafamda binlerce intihar ihtimali geçiyor
Ama seni bir saniye düşünmek
Herşeyi silip süpürüyor
Yeni bir başlangıç oluyor yine
Senin olduğun her bi gün