Yaşayın Şiiri - Tuncer Akbaba

Ulan dünyâ sana sözüm kalmadı.
Kırıldı kundağı sazım kalmadı
Adalet denilen mazlum, bulmadı,
Neyine bağlanıp nene güleyim.

Yola düştüklerin yolda satarlar,
Bir yalana bin katını katarlar,
Sen ağlarken onlar mes'ud yatarlar,
Neyine bağlanıp nene güleyim.

Haklıdır müfteri hâkim önünde,
Zalim âmir kara kalem elinde
Yardakçılar her kapının dibinde,
Neyine bağlanıp nene güleyim.

Hakkı bilen onu tutup kaldırmaz.
Yanan kula bir bardak su doldurmaz.
Feryatlara kulak verip aldırmaz,
Neyine bağlanıp nene güleyim.

Yaşayın be yaşayın be yaşayın!
Uyuz gibi birbiriniz kaşıyın.
Dokunmayan yılanla bin yaşayın.
Neyine bağlanıp nene güleyim.

Çok söyledim gene bir şey demedim.
Asıl derdi korktum ben de demedim.
O tokmağı ben dahi az yemedim.
Neyine bağlanıp nene güleyim.

Hisârî bu imtihandır imtihan.
Hem sen sınavdasın bak bu da meydan!
Bir yanda mazlumlar bir yanda şeytan
Umut o güne ki onda güleyim.