Yaşayarak Öğrendim Şiiri - Zeynep Çelik

! ! ! ! Yaşayarak Öğrendim! ! ! !

Acıya gülmeyi ben kendimden öğrendim
İnsanın insana değer vermediği
İnsanın insanı katlettiği
Bütün değerlerin yitirildiği
İnsan oğlunun mechule doğru gittiği
Güvenin bittiği
Umutların mutluluklukların yarınların son bulduğu
Dünyada acıya gülmeyi
Ben kendimden öğrendim
Babanın bile şu zamanda evladına acımadığını
Doğuran annenin evladını düşünmeyip
Terk ettiğini yetim bıraktığını
Dönüp ardına bile bakmadığını
Ben kendim terk edilip yaşadım
Kaderimle şavaşmayı
Bir başıma yapa yanlız kalmayı
Dim dik koca çınar gibi ayakda durmayı
Ne olursa olsun insancıl olmayı
Sevince sonsuzadek sevmeyi
Düşeni kaldırmayı
Açı doyurmayı
Ağlayanı güldürmeyi
Hastaya dua etmeyi
Ölenin yasını tutmayı
Kardeşi kollamayı
Haksızlığa haykırmayı
İnsanlığın yitirildiği mechula doğru
Yaşadığımız dünyada
GÜLMEYİ BEN KENDİM ÖĞRENDİM