Uzun koridorların ritimli adımlarına kesilir, kulağım...
Her gün odamdaki pencereye dalıp, gidişim kadar...
Gözlerime asılıp kalıyor şu karşı dağ ve ormanlık,
Her gün bu tekrar, yüreğimin en ince noktasından geçiyor....
Yalnızlık bana hep geçmişin kederlerini sunuyor.
Babam desem,çok haşin bir adamdı...
Çok küçüktüm ayrıllığı, bende bitmeyen bir hasret sancısı,
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
