Yaşayan Ölüyüm Şiiri - Ayşe Gönül

Bir sigara içimlik ömrümüz geçti
Saadet halkası zinciri terk etti
Peş peşe dertlerim sökülmüş gibi
Yaşayan ölüyüm ben bu dünyada.......

Keder yer etmiş kovsam da bitmez
Kader yazılmış silsem de gitmez
Deva dediğimiz dermanlar yetmez
Yaşayan ölüyüm ben bu dünyada.......

Sözcükler suskundur her inleyişim de
Alevler püskürür ahhh edişim de
Kuryesi olmuş taşıdığım kalp te
Yaşayan ölüyüm ben bu dünyada.......

Rotayı şaşırsın isterim kalbim
Demirim huzur rıhtımıdır derim
Nakış nakış mutluluğu hep nakş ederim
Yaşayan ölüyüm ben bu dünyada.......

Ellerim açılmış, tek duam sensin
Gözlerim nurunda çizdiğim sensin
Yürüdüğüm yolda dikensiz gül-sün
Yaşayan ölüyüm ben bu dünyada.......

Önüme engel koyanlar utansın
Yıkmadan tökezleten kader utansın
Hayat boş çuval olan gönlüme yansın
Yaşayan ölüyüm ben bu dünyada.......

Efkarıma tuz ektim,yaram açıldı
Bakışını merhem ettim, derman saçıldı
Umutlarım yıldız olup,etrafa yayıldı
Yaşayan ölüyüm ben bu dünyada.......

Lütuftu bana Allah'tan gelen
Kalbimdi seni bana nakşeden
Nefesim di hep ismini söyleten
Yaşayan ölüyüm ben bu dünyada.......

Derya umutlarıma ışıkla geldin
Kara bahtıma sanki son verdin
Tek hamlede girdiğin içimde bedendin
Yaşayan ölüyüm ben bu dünyada.......

Eşkıya gönlüm inmez dağlardan
Çiçekler derilmez bozkır ovadan
Alır sazı vurur teller efkardan
Yaşayan ölüyüm ben bu dünyada.......

Uzadıkça bitmez yollarda izin
İçtikçe kanmayan sularda gözüm
Kurumuş dudaklar nemlensin isterim
Yaşayan ölüyüm ben bu dünyada.......

Mutluluk cemre cemre aksın artık özüme
Saadet zinciri kenet vursun gönlüme
Vuslata ermek olsun geçirdiğin kelepçe
Yaşayan ölüyüm ben bu dünyada.......

Ayşe Gönül
04.02.2014 21:33