kalbe düşer ansızın
yaklaşan ayrılığın korkusu
hasrete doğru başlar
amansız bir yolculuk
en ummadık anda susar şarkılar
üzerine çöker karanlıkların en koyusu...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
İnsan da mevsimler gibidir; kışı da vardır, yazı da.Her zaman bahar olmaz ki!Her zaman aynı mevsim olsaydı, o kadar çok ,tadını alamazdık yaşamın.Boşver, yaşamak böyle daha güzel inanın.
Ben hem duygulanıyorum, hem de düşünüyorum ;sizin şiirlerinizle.
Çok çok teşekkürler size...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta