Yaşayan Ölüler Şiiri - Sadık Uzun

Keşke ölüler kadar canlı kalsaydık
Ne korku, ne uyku, ne yarının derdi
Mis gibi, etrafa toprak koksaydık
Takmasaydık hiçbir şeyi, kim ne derdi?

Sonra yollara saçılsaydık
Karıncalar gibi güçlü, bir o kadar soğuk
Geçip giden zamana el sallasaydık
Yürüseydik ufka, yüreklerimizde soğuk

Geçit vermez dağlara türkü yaksaydık;
‘’Ya sen çekil ya da ezip geçeriz’’
Biz diyarı, rahatı her şeyi yok saydık
İstikbal uğruna candan da vazgeçeriz

Hiçlik makamına şöyle bir kurulsaydık
Binlerce çokluğa bile aldırmadan
Bazen köpürüp bazen durulsaydık
Yani insan olsaydık, insanlığımızı aldırmadan

Keşke ölüler kadar canlı kalsaydık
Ne korku, ne uyku, ne yarının derdi
Mis gibi, etrafa toprak koksaydık
Umursamasak hiçbir şeyi, kim ne derdi?