Yaşayan Efsanem - Babam

Koca çınarım, babam

Geçmiş ömründen yetmişdört koca yıl
Dile kolay da, yaşanması zor
Kollarında açtım gözlerimi
Sevginle doldurdum yüreğimin yelkenini
Doğrularını işledim beynime, nakış nakış
Suyumu insanlığınla verdim
İnsanlık hamuruma, yıllar yılı
Sende bildim her şeyleri öncelikle
Ve her zaman.

Yiğit babam,

Hiç duymadım dilinden şikayet
Ağrılarından bilirim “of” kelimesini
Hep tebessüm, daima sükunetti düsturun
Adeta donup kaldı resmin hayalimde
Bildim bileli hep aynı kare
Gönlümde, her anımda karşımda
Böylesine inatçısın hayata karşı
En zor olanı başardın hep
Değişmeden kaldın koca ömründe.

İlhamım babam,

Ne isem sensin, sebebi bugünümün
Sende buldum hepsini
İnsanlık ve insan olmak adına ne varsa
Eksiksiz, bazen fazlasıyla
Öğretmedin, kazıdın beynime gerçekleri
Hiç zorlamadan, teker teker
Sıkılmadan, bıkmadan, sabırla
Yıllarını eskittin aynı elbiseyle
Hiç evde olmadın pazar günleri
Çalışmaya gittin, ekmeğimiz uğruna.

Ama babam,

İşte eserlerin, üç evladın
Üzemedik bile seni, şöyle ağız tadıyla
Beceremedik, fırsat vermedi sükunetin
Tam adıyla, 'Baba' gibi babam
'Adam gibi adam' sın sen
İlk sende gördüm bu kavramı eksiksiz
Sende bildim erkek olmayı, baba olmayı
Bütün benliğini saran Anadolu hamurunla
Nakşettin her noktasına yüreğimin
Velhasıl adam olmayı
Adam gibi yaşamayı, hiç bozulmadan
Ve adam gibi bilinip
Adam gibi tanınmanın onurunu.

Bekle babam,

Birazdan öpmeye geleceğim
O öpülesi mübarek ellerini
Sarılacağım,
İçime çekeceğim baba kokusunu
Tekrar gideceğim varlığında
Mutlu geçirdiğim çocukluğuma.

Canımda can babam,

Gönül ummanım, yıkılmaz abidem
Sabır taşım, meşakkatlim
Yılmayanım, hiç yüksünmeyenim
Müziği, sanatı ilk öğretenim
Varlık sebebim, manevi desteğim
İlmi, dini diyaneti öğretenim
Sevmeyi, sevdayı gözlerinde okuduğum.

Ve, iyi ki varsın dediğim,

YAŞAYAN EFSANEM, BABAM! ...

(Bütün dostların babalar günü kutlu olsun)

(18.06.2006)