Yaşayan Bir Ölüyüm Şiiri - İbrahim Beslenen

Çok ağrıyor kalbim be ana.
Öyle bir yara açılmış ki hiç sorma be ana.
Dokunduğunda hemen düşen,
Baktığında için ağlayan bir yara…

Ana gel yanıma ne olur.
Yalnızım.
Acı çekiyorum.
Sürekli ağlıyorum.
Gözyaşları döküyorum.
Ne olur ana gel,
Bu gözyaşlarımı sil…
Dayanacak gücüm kalmadı be ana.
Ne yaptıysam boş.
Hep hayal dan öteye gidemedi…

Oysa çok sevmiştim be ana hem de çok.

Kalbimde yine vurdu.
Hiç acımıyor.
Bu kalp daha fazla dayanamıyor be ana bu acıya…

Kendimi ölü gibi hissediyorum sadece bedenim ayakta.
Ruhum ise vurulmuş bir şekilde…

Ana yaşayan bir ölü tabiri var a.
İste oğlun şuan yaşayan bir ölü be ana…

Düştüm bir batağa.
Çıkamıyorum be ana.
Öldürüyor beni.
Bir tadan bir daha bırakamıyor…

Rüya görürsün derlerdi, inanmazdım.
Öldürür derlerdi, inanmazdım.
Şimdi ise yaşayan bir ölüyüm.
Öldürdü beni be ana…