Yaşayamam Şiiri - Tuncay Zahid Çelik

Yine mekan zamana sığma gayretinde,
bir küçücük söz tebessüm nöbetinde.
delikanlı bir ateş ver diye bakar,
sokakta ağzında sigarası yanmaya gebe ihtiyar..
Ateş mi?
Sende mi gördün ihtiyar diye acınası gözlerle bakan ben,
ateşimin günahtan mı,
yoksa iltifattan öteye gitmeyen,
usta hitabından mı çözemeyen ben,
düşüyorum dizlerimin üzerine,
üşüyorum güneşin yakıcı ateşinde,
ateşler içinde kalmış benliğimde,
üşüyorum hiç yanmadığım kadar yandığım bu günlerde...
Bir dostlun selamı kurtaracak biliyorum
derken bir gardaşın şiiri yetişir acziyetime...
Bu bir şiir değil bilirim;
söz olsun bir bardak misali içi havayla dolu olan,
su koyma bu bardağa, nefessiz kalır yaşayamam...