Yaşayamadığım Şiiri - Tarhan Şimşek

“Gece
Suç
En
Masumiyetindedir.”

Neon lambalar
Aydınlatırken içimizdeki şehri
Evlerden yükselen
Ayrılık şarkıları
Bestelemektedir geceyi.

Sadece nakaratını bilirim
Bu şarkının.
Ve her dinleyişimde
Dökülen gözyaşlarım
İçinde boğulduğum
Kumdan kalelerdir aslında
Ne olur
Yıkılma
Bir parça suyla.

Bir kalem çizmektedir seni geceye
Görülmez yüzün
Yıldızlardan sen resimlenirsin
Ve
Ay tüm istemsizliğiyle
Seni kabullenmektedir.

Gece
Sen oluverirsin cezanın suçu
Suça inat
Ceza mahkûm edilir geceye.

Toz bulutları
Aş misali aşk olan
Seni efsunlamaktadır
Toprak evlerin
Fukara gönüllerine.

Yaşayamadığım sen
Gecelere düşersin.
Mum ışığında
Erimekte olan
Ve
Aydınlattığı her yeri
Eriten.

Komşu pencerede
Bir şair seni yazmaktadır.
Sen yazılırsın
İstemsiz bedenlere
Bedenin düşer harçtan mezat sayfalara.

Bir diğer komşum
İdama durmaktadır
Tavan asılı ipte
Adın yazılmaktadır.

En acı sirenlerle
Sen koşuşturulursun
En acil şifahanelere

Gece seni yaşamaktadır
Sen geceyi tüketmekteyken.

Koca şehir
Ben
Şair
Komşum
Seni dökmekteyiz hayata.

Ne olur
Öl bu gece bizim için
O
Neon lambalı
Sarkık gecelere vur kendini.
Gecenin
Keskin rüzgârlarıyla
Bir nağme mırıldan
Seninle başlayan
Ve
Ölümle biten.