Yaşayacaksın Öğretmenim

Sizlersiniz toplum binasının sağlam direkleri.
Yükünü taşıyan sizlersiniz milletlerin.
Bizlerin sevgisiyle kıpraşır durur yürekleriniz.
Sizler her zaman öndesiniz.
Gözleriniz hep ötelerde,
Öğretmenlerim, yaşayacaksınız şu minik yüreklerde.

Anlamını bilmezsiniz dinlenmek denen kelimenin.
Havaya kalkan parmaklarımızın çokluğudur sizleri mutlu eden.
Yarınlar sizlerin sayesinde aydınlanır.
Bazen bir heykeltıraş olur yontarsınız,
Bazen kulaklarımıza yaşamın ezgilerini fısıldarsınız.
Biliyoruz, gözleriniz hep ötelerde,
Öğretmenlerim, yaşayacaksınız şu minik yüreklerde.

İçimizi ısıtan, sizlerin sevgisi oldu yıllarca,
Bir tebessümünüz dünyalara bedeldi farkında olmasanız da.
Bir tatlı sözünüz kanat olurdu şu minik bedenlere.
Uçardık mutluluktan ruhumuzu okşardınız.
Nasıl unutabiliriz ki, onca emeğiniz var üstümüzde,
Öğretmenlerim, yaşayacaksınız şu minik yüreklerde.

Okulumuz bir konaktı, bizler konuktuk bu mekânda,
Sizlersiniz sahipleri, hem olacaksınız yıllar boyunca.
Hep gelecek, hep gelecek bizim gibi binlercesi.
Onlarda mutlu ayrılacak bu konaktan.
Ve arkalarında ayrılığın hüzünlü bilmecesi.
Yaşaracak gözlerimiz, yaşaracak gözleriniz,
Ayrılsak da biliyoruz ki aklınız hep bizlerde,
Öğretmenlerim yaşayacaksınız şu minik yüreklerde.

İşte bir ayrılık vakti, içimizde bir fırtına.
Ama gururluyuz, çünkü hazırız yarınlara.
Sizin elinizde yoğrulduk, mayalandık, ve de piştik,
Her birimiz sizlerin gölgesinde yetiştik.
Ama bitmedi biliyoruz, aklınız olacak hep bizlerde,
Öğretmenlerim, yaşayacaksınız şu minik yüreklerde.