Yaşayacaksın Şiiri - Celalettin Yünel

Kavgaya gider gibi yürüyeceksin, ellerin bomboş
Tırnaklarını yer gibi yaşayacaksın durağan olmadan
Volkan olacaksın ya da çağlayan
Korkutmayacak seni hiç bir şey
Yüzüne söyleyebileceksin sevdiğini utanmadan
Her şeyi konuşabileceksin saklamadan ....

Yüzün kızarmayacak seviyorum derken
Sevdiğini söylemek "SÜNNET"ken
sen söyleyeceksin,
Sıkılmadan,
Çekinmeden...
Ümit ve korkun iç içine girmişken
Yamayacaksın hayallerini söküldüğü yerden
Hayat her zaman değişmekteyken
sende değiştireceksin kendini kendiliğinden…

Bir kelebeğe özeneceksin
Kanatlarıyla ve rengiyle göğünde uçarken
Gözünü alacak sevinçli gülüşü birden
O an sende güleceksin
Mesela bir karıncayı izleyeceksin
Oturduğun yerden
O omzuna alıp yükünü taşırken
Sende kendini ölçeceksin
Hayatı ne kadar taşıyabilirsin kendiliğinden…

Sonbahar rüzgârı uçururken yaprakları yerden
Sen baharı hatırlayacaksın
Gecede sabahı anacaksın
Eline aldığın her kadeh senin mutluluğun olacak
İçecek içecek ama tükendirtmeyeceksin
Her kadehle öpüşürken
Mutluluğunu yenileyeceksin
Hayatı sıcak bir çayı yudumlarken
Boğazından akan o sıcaklıkta bulabileceksin
Gevrek gevrek ekmek kokusu saracak kimi sabah
Akşama doğru bir kahve telvesi yapışacak damağına
Mutluluğu damla damla içinde hissedeceksin…

Suyun şırıltısında akacaksın
Kuşların ötüşlerine hayran kalarak bir vakit
İnsanları anlayacaksın
Ve bir kimse istediği için değil
Hayatı içinden geldiği yaşayacaksın…

Celalettin YÜNEL