dikenlerle hep barışık yatağımı ucundan silkeleyememişken daha
temmuzun aylak gecelerinden biri yine zehir zıkkım satmıştı bana
eşlik ederken ‘sokak kokulu yalnızlığım’ bencil uykusuzluğuma
Güneş’e doğru umutla yola çıktı ‘kara çarşaflara sarılı ruhum’
ama yine de karanlıklar…
oysa tavuğuna ‘kış’ bile dememiştik, Güneş’in
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.