Yaşaya bilmeyeceksen Şiiri - Sevinc Arzulu

Şirin vüsalımın qedrin bil,gülüm.
Ayrılıq sözünü unut,sil gülüm.
Menimle birlikde sen de gül,gülüm.
Başqa vaxt ürekden gülmeyeceksen.
Sen mənsiz yaşaya bilmeyeceksen.

Herden çekir bizi sınağa həyat,
Herden qırış salır yanağa həyat.
Baxmayır tanışa,qonağa həyat.
Bir daha dünyaya gelmeyeceksen.
Sen mensiz yaşaya bilmeyeceksen.

Sensiz dünya mene ebedi sürgün,
Yolunu gözlerem gözleri süzgün.
Dünyadan gedəri olsan da bir gün,
Menimçün heç zaman ölmeyeceksen.
Sen mensiz yaşaya bilmeyeceksen.

Çalış,emelinle xarüqe yarat,
Bize birce defe verilir heyat.
Meni unutmağa çalışsan,heyhat.
Sevinci,kederi bölmeyeceksen.
Sen mensiz yaşaya bilmeyeceksen.

Men idim sakitin,men idim dincim,
Men idim mirvarin,men idim incin.
Itirə bilmezsen daha Sevinci,
Itirsen,göz yaşın silmeyeceksen.
Sen mensiz yaşaya bilmeyeseksen.