Yaşattıklarına Minnettarım

Varlığının yokluğunu hiç bu kadar hissetmemiştim daha önce. Daha da açılıyor yaram, zaman geçtikçe. Sen gittin ama kopamıyorum. Çok denedim ama sensiz yapamıyorum...

Sana geleceğim gün gittin ya ellere. Bir kez daha yaktın ya yüreğimi. Henüz yalvaramadan sana, yıktın ya beni. Yaşamıyorum ben artık... Gittiğin eller ne kadar gerçek, seni nasıl sevecek? Hiç düşündün mü (!)

Aşk bu değil. Olmamalı... Temeli yalanlara dayandırılmış bir düzenek olmamalı. Doğrular çıkınca yerinden, yıkılmamalı... Aşk bu değil, hergün birinin kokusunu üzerine almak değil. Hergün yalan yere yeminler etmek değil. Tutamayacağın sözler vermek değil. Aşk bu değil... Bu kadar 'basit' değil bitirmek. Bitmez gülüm, bitmez. Aşk dediğin bitmez... Şunu anladım ki aşk kavramlarımız çok farklı seninle. Seninki, hergün birini sevmek. Benimki, hergün sevdiğine ölmek... Hergün sana ölüyorum. Hergün sona, bir adım daha yaklaşıyorum. Sensizliği hergün yeniden yaşıyorum. El aşkında olduğun aklıma geldikçe çıldırıyorum... Korkularımla yaşıyorum. Aslında ben yaşamıyorum...

Yaşattıklarına minettarım. Hayatın her halini öğrettin bana. Bir aşkta yaşanabilecek, en tatlı acıyı yaşattın bana. Yaşattıklarına minettarım... Sana değil, sonsuzluğu gördüğüm gözlerine muhtacım...

Söylenecek çok bir söz yok gibi görünse de. Susmaya alışık gönlüm, attı yine içine cümleleri... Biri ben gibi sevse de seni, öyle görünür sadece... Aslında alakasızdır, özünde...

İsterdim son umudu haykırmayı, ya da senle yaşlanmayı... Yıllarımı, ömrüne adamayı... Kadermiş, demiyorum. Kader, bu kadar ağır yazılmaz bir insanın alnına. Kaderimi alnıma ben yazmıyorum! Kaderimdeki senaryoyla sen gibi oynamıyorum... Mutluluk sensiz uzak olsun, yarınlar yine dünlerim olur, yarim...

FURKAN GÜLDEN