İnsan varolalı âdet gelenek,
Öz benliği dâim yaşatır kültür.
Dünya varlığında ölünceye dek,
Kalkınan toplumu kuşatır kültür.
Gönüle uzanan eli tutanı,
Muhabbete varan dili katanı,
Hayatta dört mevsim gülü vatanı,
Erbab-ı lisanı döşetir kültür.
Hakikate giden inanç kaynağı,
Ahlâk ve kimliğin bir sığınağı,
Varlığın birliğin ol barınağı
Maşrıktan mağribe işitir kültür
Dünü geleceğe bağlar,bağ olur,
Devre-i devrana dağlar ağ olur,
Dilden dile ölmez,çağlar sağ olur,
Figani aşkını taşıtır kültür.
Kayıt Tarihi : 12.2.2016 16:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!