Yaşatabilmek Aşkı Şiiri - Sebati Manav

Nice zamanalar var ki,
Seni düşünüp uykusuz kaldım
Gözlerimi kapatıp hayaline daldım
Ne güzel günlerdi, o günler...

Gazete kâğıdından fişek içinde zeytinimiz
Defter kâğıdında biraz sulu peynirimiz
Fırından yeni çıkmış sıcacık ekmeğimiz
Sen çayı demlerdin, ben masayı kurardım
Tahta sandalyelere karşılıklı otururduk
Sanki saraydayız bu köhne evi unuturduk

Dengemiz bozulunca hülyadan uyanırdık
İrkilir bakıp birbirimize geç kalıyoruz derdik
Elden düşme masamızın bir ayağı düşmüştü
Yakıştırdığım ayakta biraz kısa kalmıştı
Bundandır bizi hülyamızdan hep o uyandırırdı

Ya fakülte yolunda yaptığımız otobüs yolcuğu
Ne kadar güzeldi kısa olsada uyuklamalarımız
Bazen sen beni bazende ben seni uyandırırdım

Hiçbir şey zor gelmezdi bize özlemekten başka
Ne dersler nede parasız geçirdiğimiz günler

Şimdi geride kaldı o günler, sense uzaklarda
Ne sen kaldın şimdi nede ettiğimiz yeminler
Araya kocaman ayrılıklar girdi aşamadığımız
Zamanla kabullenmeye yenik düştü aşkımız

Zaman zaman sen geldiğinde hülyalarıma
Seninle dolu o yılları yeniden yaşarım
Bir yara kanar gönlümde kalp sızısı içimde
Canlanır mazi tüm yaşadıklarımız gözümde

Sonra içimde bir pişmanlık, bir ses dile gelir
Maharet, âşık olmak değilmiş
Asıl maharet, ne olursa olsun
Her şeye rağmen yaşatabilmekmiş aşkı
Her şeye rağmen yaşatabilmekti aşkımızı..

Sebati Manav 22 Nisan 2008