Yaşat(ma)! Şiiri - Ramazan Kardaş

Ruh,kendi kafiyesine çekiliyor
Acı, kendi kafesinden kurtulunca
Sonra iki aynı sesin izdüşümünde
Can buluyor bedenlerimiz,
Nede şaşırmış yörüngesini zaman
Kasvetli bir Haziran gecesinde
Çokça yer bulduk kendimize arabesk hecelerin voltajı düşük ses uyumlarında
Ammada acayip bir paradoks
Nietzsche'den cesaret alıp Freud'a sataşmak
Freud'a kalsa:
Yasın melankoliye dönüşmüş hali bu.
Bana kalsa:
Kendi içinde ölmek üzere olan kendini,
başka birinde yaşatma isteği bu...