Yaşat Dedi Güya İnsanlık Şiiri - Sena Uygur

Kurban etmenin yollarında gizli
Yaşat dedi güya insanlık
Ellerinde koparılmış sayısız çiçek
Yaşat dedi güya insanlık

Bir insana nefes olanlar
Dünyanın nefsine gömüldü
Birinin saç teli uğruna yaşayanlar
Binlerce kez sessizlik yemininde boğuldu

Yitirdi bu yüzyıl kutsalı
Beyin ele geçirdi kalbi
Samimiyet denizin dibine baltalandı
Sevmeden sevileceğini umdu lisan-ı hafi

Bulmaca misali bu dünya
Cehennem indi yeryüzüne, ağıtlar dinmez
Analar yalnızca dilin yüceliği ile ana
Dilsizlerin analığı görülmez bu kapanda

Bilemediniz siz lisansız aşkı
Allahını kaybetmiş sözde inancı
Yaşatamazsınız kanınızda
Bir baş kıyaslanmamalıydı binlerce başla

Bir egodur sardı havayı
Kirlendi zihin suları
Bir ağaç katledildi dün
Kurban dedi körler allah yolunda

Şimdi ağlıyor insanlık
Yalnız evlatları uğruna
O gözler değil yuvan dağıldığında
Dünyan dağıldığında hangi cennet ütopyasında?