Yaşat Şiiri - Furkan Durusu

Seni severken çok aceleciyim
Konu sen olunca
Köşebaşı bir tenhada sevişir gibi
Aceleci ve hızlıyım…
Sımsıkı sarıp seni
Dolayınca kollarımı beline
Bir yandan tüm kemiklerinde
Seni sarmaladığımı hissetmeni
Bir yandan da seni
İçime sokmayı istiyorum
Lakin incineceksin diye
Işık görmüş tarla faresi gibi
Ürkekleşip, korkuyorum…
Seni severken çok sorumluyum
Gün içerisinde oğlunun arayıpta
“Baba gelirken bana bunu alır mısın”
Siparişini, oğlu uyumadan yetiştirmeye
Çalışan babanın emektar sorumluluğunu
Aşk ile, sevgi ile taşıyorum.
Babaya karşı kızını kollayan
Tek varlığı kızı olan bir anne’nin
Savunma mekanizmasını kullanıyorum
Sana dışarıdan gelebilecek kötülüklere
Aile büyüklerinin emeğinin
Karşılığını ödemeye çalışan
İlk maaşımı alayım annemi yemeğe
Kardeşimi lunaparka götürücem diyen
Minnettar ve mahçup evlat gibiyim
Sevginin ve bana verdiğin mutluluğun
Karşılığını vermeye çalışırken…
Yavru bir serçenin
Hayata tutunmaya çalıştığı gibi
Titreyip, heyecanlanıyorum sana
Bir yandan mükemmel bir yol
Arkadaşına sahibim diye gururlanıyor
Bir yandan mükemmel bir yol arkadaşıyla
Kötü bir yolda yürümeme isteğinin
Vermiş olduğu hüzünle savaşıyorum
Yol, baht, kader gibi dış etmenler
Ne kadar zor, ne kadar kötü
Olsa bile yoldaşımın güzelliğiyle
Övünecek, Allah’ın bana hediyesi olan
Eşimle bir yastıkta kocayacağım
Şükrediyorum sana…
Çok şükür ki hayat denen
Zorlu maratonda “yaşamaya değer”
Tüm sebepler sende toplanmış.
Damarlarım kalbine bağlı çocuk
“YAŞAT