Yaşasın Zalimler İçin Cehennem

Bulunur her devirde, mutlaka zalim!
Gayesi mazlumu, ezmektir elbet.
Faş eder zalimin, zulmünü âlim!
Zulümler payidar, olmaz ilelebet!

Sanıyor zalim; ”benim hükümdar”
Teslimdir eline, koskocaman dar!
Aklına gelmez, mahşerdeki nar!
Zanneder ömürü, var ilelebet!

Bilmezki mazlumun; bir hamisi var!
Sahipsiz değildir, mazlum ve diyar!
Yaratan en sessiz, feryadı duyar!
Zulüme müsaade, etmez o samed!

Hainin hilesi, kendine döner!
Yalancı mumları, yatsıda söner!
Onlara sadece, cahiller kanar!
Âlimler arifler, etmezler kamet!

Olamaz kimseler, zulümle abad,
Diktalar geçici, sonları berbat!
Çıkarsa mazlumdan, arşlara feryat!
İzale edilir, arzdan o kebed!

Varsa zalimin, zulümü arzda!
Mazlumu duyan var, en yüce arşta!
Kahreder sinekle, hasmını ferşte,
Sanmayın kurtulur, bir tane namert!

Yaşasın zalimi, bekleyen narlar!
Gayzlanır kinlenir, durmadan parlar!
Zalimin döşeği, ateşten harlar!
Çıkamaz oradan, af olmayan fert!

Sabırla ederim, duaya devam!
Mademki haklıyım, kutsidir davam!
Zaferle bitecek elbette kavgam!
Nimettir bizlere, kutsiyse bir dert!

Haktan vaid var, olacak mutlak!
Ahirde saadet, verecektir hak!
Yanılır yurdumu, zanneden, otlak!
Bilecek haddini, mutlaka her fert!