Gönül köprüsü vardı insanlar arasında,
Herkes çok mutlu idi sıcacık yuvasında.
Ne oldu bu topluma, ne aşk kaldı ne sevgi,
Hele tuzu kurular kendi havalarında.
Düşünen yok fakiri ne yer ne içer diye,
Yemekli davetlerde almazlar içeriye.
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
