Gönül köprüsü vardı insanlar arasında,
Herkes çok mutlu idi sıcacık yuvasında.
Ne oldu bu topluma, ne aşk kaldı ne sevgi,
Hele tuzu kurular kendi havalarında.
Düşünen yok fakiri ne yer ne içer diye,
Yemekli davetlerde almazlar içeriye.
Paran varsa iş farklı, herkes yerinden kalkar,
Geride otursan da alırlar ileriye.
Ölçü,âhenk değişti adı oldu kriter,
Zengin ilerledikçe fakir geriye gider.
Aradaki uçurum, günbegün büyüdükçe,
Toplumda huzur güven, sevgi isyana döner.
Adalet hasret kaldı, gerçekten adalete,
Millet zaten alıştı yoksulluk sefalete.
Okumuş cahillerin zararı çok millete
Bozulsun bu tuzaklar, son verin cehalete.
İnsan mutlu olur mu komşusu aç yatarken,
Helâl haram demeden lokmaları yutarken.
Değişim dedik amma hiç değişmedi düzen,
Düzülenler mutluysa, yaşasın yeni düzen.
..............................20.04.2010...İstanbul................
Cemil ÖksüzKayıt Tarihi : 20.4.2010 00:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Helâl haram demeden lokmaları yutarken.
Değişim dedik amma hiç değişmedi düzen,
haklı yürek sesiniz susmasın ustam
birde şu iş başıan getirdikleirmiz bu mlatin balını deniz görmeselr ve dalmasalar içine yemeseler h
milletin hakkını
YÜREĞİNE SAĞLIK
TÜM YORUMLAR (4)