Yitirip canlılığını solup düşerken ağır ağır dalından
illede son bahara inat son bir kez doğaya gülümseyen
yaprakların son demini yaşıyor gözlerim
ışıksız hakimiyetini yitirmiş ama direnerek karanlıklara
illede güneşe yatıyor gözlerim
diren ey yüreğim
sen ki isyancı bir ruha can verensin
durma durma senin sorumluluğun çok büyük
sen yalnız bir bedene sahip değilsin
yürüdüğün şu meşakkatli yolda
dönüp ardına baktığında
ihanet ve kanlı bir savaşın enkazını görsen de
hâlâ umutların asfalt yolları delip yeşerdiğini göreceksin
diren ey yarasına tuz bastığım benliğim
diren ki yıldızların parıltısı çocukların gözlerinde belirsin
diren ki güneş bütün heybetiyle yeryüzüne sinsin
dar ağacında bile olsan
kaldır başını gökyüzüne
bütün ihtişamıyla yükselsin sesin
yaşasın özgürlük
ve boynunda ki iple asıl hayata
ölüm ancak yaşamı sevmeyenlere
ve ölüm bir başlangıçsa
selam olsun geriden gelenlere
11.09.2016
Kayıt Tarihi : 11.9.2016 14:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!