Yaşasın Onuncu Diyar

Ölümle sözleşmiş
Öldürdükçe demlenen
Her canlı cesetten ders alan bir nefesim

Yaşasın içimdeki binlerce mezar
Yaşasın dokuz yol dokuz köy dokuz diyar
Yaşasın ruhumdaki dürüst canavar

Ben ne miyim?
Ne bir cellât, ne bir yam yam
Ne de bir caniyim...
Kimine göre aşkı için nefer
Kimine göre de kanlı bir katilim
Asla pişmanlıklara talip değilim

Beni bir de benden dinleyin

Evet... Onları ben öldürdüm
Hem de gözümü kırpmadan

An oldu keskin bir bakışla
An oldu zehir zemberek bir lafla, ufak bir dokunuşla
An oldu kılımı kıpırdatmadan kendi zaaflarıyla

Kefenlediklerim de oldu kefenlemediklerim de
Bazıları ölü doğmuşlardı zaten
Bazıları vardı, tırnaklamayı eşmeyi seven
Onlar kendi kuyularına gömüldüler

Kiminin kendi sözlerini rulet edince şakaklarına
Yıkılıp önüme düştüler

Kim miydi onlar
Kim değillerdi ki.. Aslında başlarda hepside değerliydiler

Kimi sözde arkadaş
Kimi ölümsüz sandığım bir aşk
Kimi kandaş karındaş.. Kimi de yolda bırakan yoldaş

Dedim ya... Hiç pişman değilim

Devam etsem de bu hayata, yeni baştan başlasam da yaşamaya
Yine de öldürürdüm acımadan

Diyorum işte...
Ne şekilde adam... Ne de ihanet meyilli yar

Taşımam taşıyamam
Doğruların dostlukların ölümü vuracak aşkların adına
Yaşasın onuncu diyar...