Karanlık, sonu olmayan bir tünelde yürüyorum.
Hiç ışık yok ama yine de ilerliyorum.
Yerler sert çakıl tabanları yok artık ayakkabılarımın.
Kanıyor ayaklarım yine de yürüyorum.
Dudaklarım çatladı susuzluktan.
Hiç suyum yok yine de ilerliyorum.
Nefesim sayılıdır, sona yürüyorum.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta