Yaşasın Ölüm Şiiri - Kara Nağme

Karanlık, sonu olmayan bir tünelde yürüyorum.
Hiç ışık yok ama yine de ilerliyorum.
Yerler sert çakıl tabanları yok artık ayakkabılarımın.
Kanıyor ayaklarım yine de yürüyorum.
Dudaklarım çatladı susuzluktan.
Hiç suyum yok yine de ilerliyorum.
Nefesim sayılıdır, sona yürüyorum.
Ölümün yolu umutsuzdur;
Ne ışık ne su ne de geri dönüş vardır.
Sadece ölüme kadar yürümem lazım.
Son bir acı bütün acıları bitirebilecek kadar büyük.