Tutanaklar tutulmuş kavgama,
Müebbetle yargılanıyorum.
Kelepçelerim kesmiş kollarımı,
İdam almışım.
Gideceğim demek ki.
Yoldaşlarım,inandığım yoldan hiç ayrılmadım.
Haksızlıgın üstüne yürüdüm hep
Sevmedim hiç faşizmi,
Ölenleri duyduğumda içimi bir öfke kaplardı.
Dava uğruna ölümü kucakladılar diye.
Sıranın bana da geleceğini düşünürdüm.
Özleyeceğim dünya yine de seni.
Çocuklarım,size bırakabildiğim onurumdur.
Sahip çıkın!
Yoldaşlarım unutmayın,
Gidene ağlamak yok!
17 yaşında Erdal EREN
Hayatın baharındaki Metin GÖKTEPE
Denizler,Yusuflar,Hüseyinler
Özgürlük çicekleriydiler.
Soldurmadık,hep yeşerdi o çicekler.
Sevgilim,sakın üzülme!
Seninle yaşadığımız bunca ömrü,
Yanıma alıp gidiyorum.
Sizleri seviyorum,hepinizi,
Kardeşlerim,dostlarım
Son sözüm size:
Yaşasın halkların kardeşliği!
Kayıt Tarihi : 27.7.2012 20:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!