Yaşasın Halkların Kardeşliği

/ yaşamalı kardeşliğimiz
sen de saf tut
yaşamın çoğul yanına../

biz ki nice badirelerden geçtik bıcak sırtında
binlerce yıl her merhalesinde insanlığın
ölümle sınanmışız ser vermişiz amansız
sarılmışız yaşamın onurlu ak memesine...

saman alevi gibi parlayıp sönen
öfkesine gem vurulmuş bir yığın değiliz
üstelik tarlada ekinler kadar sık
gökte yıldızlar kadar kalabalığız
herbirimiz yeşil bir ormanı andırıyor
oysaki yeri göğü inletecek gür sesimiz var...

susmak kabullenmektir olup biteni
çıkar dilinde ağulanan suskunun zırhını
çığlığına vurulmuş prangayı çöz
kopart bileğindeki tarihsel bukağıyı
bütün bunları çabuk yap
telaşımı anla
zaman yok
ayaklarını vurdumduymazlığa dolandırma
özgürklüğün alatayına binip
dörtnala koşmalısın
kardeşliğin bozkırlarında...

gecikmiş sevdalardır birbirini özleyen
kaldır gözünü kör eden siyah perdeyi
karanlığın dörtduvarını yık
acıya örseletme kendini
izin verme yüreğinin çelikleşmesine
mayasını almış hamur gibi
pişmelisin sevginin közünde
böğründeki kalleş bu kör bıçak
kanırtırcasına kanatmalı ciğerini...

dağıt başındaki kara bulutları
göstersin sarı güneş sıcak yüzünü
bak! dağların nasıl da yeşerecek
ilk cemre düşecek dostluğun toprağına
göreceksin nasıl da parlayacak
sevdaların özlem dolu gözleri...

çığlık iki soluk arasıdır
barışın nefesiyle şişir ciğerlerini
olabildiğince şişir
haykır en gür sesinle....

'yaşasın halkların kardeşliği'...

A.İhsan Aktaş / 24.12.2009