Yaşasın Betonarme Şiiri - Süleyman Tezcan

dışarda kıyamet kopuyor
fidan gülüşlü bir çocuğun elleri yerde
bir beyaz çiçek gibi kanlar içinde
kim haber vere şimdi yağmurun yağdığını
burnumun direklerine
ah bu yol taa kalbime çıkar buradan
derim ki işte yağmur yağıyor
bir sarışın kızın özgür saçlarına...
hayrola...

bir gökkuşağı sar beline ey dünya
hadi hadi şakalar yap yine bize
yağdır bulutlarını üstümüze parça parça
güneşe aldırma sen
bak ağaçlar uğuldamaz oldu
rüzgarın şarkısına akortlamıyor sesini
kavak ağaçları
onlar ki vuruldular
birer birer topuklarından
aşil gibi bir daha kalkamasın diye
tohumları topraktan...

bir ressamın iç savaşı mı bu..
ressam suya bırakıyor rengarenk paletini...
uzanıyor o sonsuz gri duvara eli
sonra şarkılar söylüyor karanlıkta birileri
şarkılar söylüyor..;

'savaş var savaş heryerde savaş
kaybediyor çiçekler yavaş yavaş
yaşasın betonarme'..