Yaşasın Aydınlık Şiiri - Hakan Rodop

Birden kağnılar doğruldu
öküzler iplerini kopardılar
o kalın acımasız iplerini
yularlarından boşalınca ağıt yaktılar
başlayınca kağnılar ağır ağır ağlamaya
yeni bir devrilme başladı
gökyüzüne baktılar başlarıyla
sabanı attılar yukarıya
ektiler biçtiler toprağı
toprak ana, ay dede
onlara yardım etti
kimse aramadı sormadı
o karlı dağların ardındaki dev’i
gün geldi doğrulunca sabah
birde baktılar gece hiç olmamış
işte! hiç olmuyor burada karanlık
ellerini birleştirip, haykırdılar:
yaşasın aydınlık!